Zapraszam was na spacer po Barcelonie śladami jednego z najważniejszych i najbardziej charakterystycznych artystów nie tylko Katalonii czy Hiszpanii, ale i dziewiętnastowiecznej Europy. Antoni Gaudi, bo o nim oczywiście mowa, przez jednych uznawany za szaleńca i samotnika, przez innych za wizjonera, był niewątpliwie artystą wyprzedzającym swoją epokę, a jego dzieła wyróżnia charakterystyczny, rozpoznawalny styl. Gaudi, a właściwie Antoni Gaudi Plàcid Guillem Gaudí i Cornet urodził się w 1852 roku w Reus pod Tarragoną (choć według niektórych miejscem jego urodzenia mogło być w rzeczywistości oddalone o kilka kilometrów miasteczko Riudoms). Był dzieckiem dość chorowitym, więc dzieciństwo spędzał raczej samotnie. W Reus uczęszczał do szkoły Zakonu Pijarów i rzeczywiście religia chrześcijańska miała duży wpływ na jego późniejsze dzieła. Podobno był raczej przeciętnym uczniem i już od wczesnych lat interesował się głównie architekturą i geometrią. W Barcelonie ukończył studia i uzyskał dyplom architekta. Początkowo pracował jako asystent barcelońskich architektów, projektując bramy wjazdowe, płoty i kioski. Jego pierwszym zleceniem były latarnie na Plaza Reial, a projekt domu Casa Vicens przyniósł mu uznanie i nowe zlecenia. Przełomowym momentem było spotkanie z katalońskim przedsiębiorcą Eusebim Güellem, a dzięki tej współpracy i przyjaźni powstały jedne z najważniejszych dzieł artysty. Gaudi obdarzony był niezwykłą intuicją i wyobraźnią, a wszystkie swoje dzieła projektował w sposób globalny: zwracając uwagę zarówno na rozwiązania konstrukcyjne, jak i funkcjonalne oraz dekoracyjne. W swoich projektach łączył wiele technik, które najpierw sam opanowywał do perfekcji: ceramikę, szklarstwo, hutnictwo, stolarstwo itp. Wprowadził też nowe techniki obróbki materiałów, jak choćby swoje słynne trencadís (co z języka katalońskiego można przetłumaczyć jako „połamany” czy „pobity”), wykonane z kawałków kolorowej, potłuczonej ceramiki. Inspirował się naturą, światem podwodnym, wykorzystywał formy i kształty podpatrywane w przyrodzie. Tworzył budowle o zadziwiających kształtach, rezygnując często z kątów prostych. Był najważniejszym przedstawicielem hiszpańskiego modernizmu. W swoich dziełach często odwoływał się też do katalońskiej tradycji i kultury (np. w parku Guell zobaczysz fontannę z katalońską flagą w formie mozaiki, a sam smok znajdujący się w tym parku czy na Casa Batló, to nawiązanie do legendy o patronie Katalonii, św. Jerzym – Sant Jordi).Nie sposób zobaczyć wszystkie dzieła Gaudiego, są też one rozproszone po całym mieście, ale podczas dzisiejszego spaceru proponuję wam zobaczyć te najważniejsze, które pokazują styl artysty i są już niejako symbolem Barcelony. Zachęcam was, by choć niektóre z nich obejrzeć również w środku.